No patio cuberto intentamos simular con diferentes materiais un percorrido con infinidade de obstáculos como os que poderían atoparse na vida real os nenos e nenas mauritanos (baches, costiñas, subidas e baixadas, pedras que esquivar, pasos estreitos etc...). Era un tarballo cooperativo en parellas dende un punto onde recolliamos auga dun caldeiro grande para, despois de pasar por todos os obstáculos cun vasiño dela, depositalo en botellas onde estaba marcada unha cantidade mínima que sería a necesaria para poder beber un día e o que sobrase desa sería para regar.
Nas imaxes podedes vernos ao longo do percorrido, moi a modiño, intentando non verter nada de auga e cooperando entre nós para chegar xuntos ao final coa maior cantidade de auga posible.
Despois de feito o percorrido 3 veces fixemos un traballo de reflexión conxunta e algunhas das conclusións ás que chegamos foron:
-É un traballo moi canso e duro e finalmente non conseguimos auga casi nin para beber.
-Tan só unha parella conseguíu chegar á marca de "para beber un día un neno/a". Ningún de nós conseguíu auga para regar.
-Se non podemos regar non podemos plantar e polo tanto non temos para comer.
-O camiño foi cansado.... e eso que non facía sol e calor como alí!!
-O fácil que temos nós as cousas abrindo só a billa!
-Si pasan o día ocupados en ir buscar auga non poden xogar, nin descansar nin ir á escola.
-Caía moitísima auga polo camiño e iso que iamos moi moi amodiño.
Xa vedes, finamente puidemos comprobar o importante traballo que desenvolven Pedro e os seus compañeiros e compañeiras en Mauritania na construcciónd e pozos onde ter moito máis fácil o acceso á auga para regar, para beber e poder así colleitar as verduriñas tan importantes na alimentación.
No hay comentarios:
Publicar un comentario
A vosa participación tamén é importante....contade!!